En toen was ik - na een jaar - terug in België. Hier zijn is fantastisch, maar het was een lange trip. Eerst tweeënhalf uur in een shuttle busje naar Atlanta, gevolgd door crappy food op de luchthaven. Daarna acht uur lang in een stoeltje zitten onderweg naar Amsterdam. Nu heb ik geen ADHD, maar stilzitten is niet mijn forte en slapen lukt enkel in een bed. Vervolgens was het mijn beurt om te vliegen, want ik had maar veertig minuten tussen twee vluchten en om door de douane te raken. Net toen ik aan de gate kwam, begon het boarden.
Een luttel half uurtje later was ik in Zaventem waar 's wereld beste illustrator - Tamara Lodewijckx - me opwachtte. Na een kattenwasje en omkleedsessie op de toiletten vertrokken we richting Kortrijk naar Boektopia. We moesten snel zijn. Dat waren we ook, tot we in de file belandden ...
'Wat zijn de auto's hier klein,' dacht ik terwijl we stilstonden. Het goede gezelschap maakte het leuk, dat we te laat waren op onze eigen signeersessie was minder tof. Tot onze verbazing stond er een tiental mensen te wachten.
Ik blijf het maf vinden dat sommige mensen graag een handtekening willen van mij. Ik bedoel: it's only me. Stiekem vind ik het uiteraard geweldig. Mijn ego draaft op zo'n momenten op een pimpelpaarse eenhoorn door roze wolkjes waar vuurvliegjes een tango dansen met vlinders. Een absolute energy boost dus, wat handig van pas komt als je met een jetlag op een boekenbeurs zit.
'Wat zijn de mensen hier mager,' dacht ik. En toen was het al tijd om te gaan slapen.
De volgende dagen waren drukdrukdruk, want zo gaat dat als je in België bent. Je wilt iedereen zien en alles doen en ook nog auteurslezingen geven. Vrijdag speelde ik Triominos en Rummikub met mijn moeder en haar vriend en versloeg ik ons ma voor de eerste keer dit decennium met Scrabble. Met de oudste zus en twee nichtjes bewonderden we zaterdag The World of Banksy in Brussel. We waren het roerend eens met zijn aanklacht tegen onze consumptiemaatschappij en daarna kocht ik twee posters en een magneet ...
Zondagnamiddag was het gieren en lösgehen tijdens de Danckers-spelletjesnamiddag die ik in elkaar gebokst had.
Maandag was ik te gast op mijn eigen school, waar ik me nog thuis voel hoewel ik amper de helft van de collega's nog ken. Met de schakelklassen las ik Vlinders - een kortverhaal dat ik voor OKAN schreef - en de leerlingen waren helemaal mee. Het was geweldig en toen ik wegging, hadden ze zin om te lezen. Missie geslaagd!
Dinsdag ging ik naar de tandarts, werd mijn 'permanente' ontharing bijgewerkt (dat voelt alsof ze een strijkijzer onder stroom op je 'hoeha' zetten) en ging ik op bezoek bij twee vroegere buurvrouwen. Frikadellen met krieken en zelfgemaakt appeltaart, mmm!
Woensdag was voor de familie. Een voormiddag bij een toffe tante en nonkel, inclusief etentje (vol-au-vent, lekker!) en een namiddag bij een andere leuke tante (twee jurken gekregen die ze niet meer droeg én kibbeling gekocht onderweg, 2x scoren!). Logeren deed ik bij mijn jongste zus. Die heeft haar voet gebroken, dus hielp ik het nichtje met de paarden verzorgen (daarvan ken ik niks, dus ik schepte stront en zij deed de rest).
Vandaag bezocht ik een school in Brecht en gaf ik drie auteurslezingen. Niets zo plezant als voor een groep pubers staan en hen leesgoesting geven! Ik heb er enorm van genoten en zij ook. Iedereen gelukkig dus. De kers op de taart was de smos kaas tijdens de middag en de leuke ontvangst door de leerkrachten. De avond breng ik door bij een vriendin. Eventjes tijd om bij te kletsen, maar niet te veel, want morgen opnieuw twee auteurslezingen. Deze keer in Heverlee.
Het is fijn in België, maar waanzinnig druk. Drie weken propvol bezoekjes en boekjes. Meer moet dat niet zijn!
x
V
P.S.: Glitch Game #1 is geselecteerd voor de allereerste editie van de Bajes Boekenjury, een project om lezen te promoten in de Leuvense gevangenis. Apetrots ben ik!
Comments