De Lijst

Ik ben van de lijstjes. Dat moet als controlefreak. Als De Lijst te vol raakt, verander ik in een apatisch Netflixkijkend ornament. Maximaal drie uur uiteraard, want daarna moet ik weer verder met De Lijst. Morgen vertrek ik naar België (en ook Nederland) voor drie weken. Op vakantie? Helemaal niet. Tijd om te ontstressen? Nope! Ik moet een lijst afwerken. Een Excelmonster dat niet enkel per dag aangeeft wat er op mijn planning staat, maar dat ook is onderverdeeld in voormiddag, namiddag, avond, nacht. Kwestie dat ik weet waar ik slaap en met wie ik afgesproken heb.

Op De Lijst staan veel leuke dingen. Ik ga naar de gevangenis. Megacool! Glitch Game #1 is geselecteerd voor de eerste editie van de Leuvense Bajes Boekenjury en uiteraard ga ik naar de prijsuitreiking. Dat stond als één van de eerste dingen op De Lijst. Vanochtend kreeg ik een mail dat er waarschijnlijk gestaakt zal worden in de gevangenis op de desbetreffende dag. Dus nu wordt het evenement verplaatst. Tot daar het nut van De Lijst ... Gelukkig heeft het leven me al jaren geleden geleerd dat flexibel zijn fundamenteel is voor mijn welbevinden, dus flippen doe ik niet. Wel even grommen en afwachten voor welk familielid of welke vriend(in) dit gevolgen zal hebben ... Teleurstelling zal er zijn, maar ik kan niet meer doen dan proberen te plannen en het dan loslaten.

Ik ga ook naar het slotevenement van De Leesjury: het Glitch Game spel spelen en praten met (mijn) lezers. Mijn ego begint spontaan te spinnen van voorpret! Met het nichtje dat mijn muze was voor mijn nieuwe boekenreeks ga ik naar Utrecht om een podcast op te nemen over mijn volgende boek. Met mijn illustrator-vriendin ga ik een dagje naar Amsterdam voor een lunch met onze uitgeefster van Eenvoudig Communiceren en uiteraard pikken we ook een museumpje mee. En we gaan met de trein zodat we à volonté kunnen terrassen en aperitieven.

Twee dagen Rotterdam in mijn eentje staan ook op De Lijst. Ik kan het intussen wel bekendmaken: mijn nieuwe boekenreeks zal uitgegeven worden door Lemniscaat en geïllustreerd worden door Marijke Ten Cate. Een samenwerking en avontuur waar ik ENORM veel zin in heb! Een pak nieuwe mensen ontmoeten, gelijk uitgenodigd worden op een borrel bij de uitgeverij en meermaals per week te horen krijgen dat ik geweldig ben. What's not to like?

Deze keer maar één auteurslezing (of beter gezegd: twee lezingen op één school), want mijn boekentoer hou ik voor het najaar.

Al deze fantastische dingen op De Lijst horen bij mijn werk. Heb ik je al eens verteld dat auteur zijn een topjob is? Bij deze!

Tussendoor probeer ik tijd te maken voor mijn familie, schoonfamilie en vrienden. Ook deze keer is het me niet gelukt om iedereen die ik wil zien effectief in te plannen. Dat is vervelend. Niet alleen voel ik me schuldig en een ontoereikende vriendin. Er zijn ook veel mensen die ik mis. Waarvoor ik graag tijd wil maken.

'Blijf dan langer,' is het advies dat ik krijg als ik daarover klaag. Dat begrijp ik wel. Maar het is ook strontvervelend om drie weken lang uit een koffer te leven. Om quasi elke nacht ergens anders te logeren. Om een auto te moeten lenen waarmee ik van hot naar her rijd - of meer realistisch: mee in de file sta. Bovendien gaat T niet mee en die mis ik ook.

'Leuk! Je gaat naar huis,' zei mijn tandarts gisteren tijdens mijn halfjaarlijks controlebezoek.

'Ja,' zei ik. 'Allez bon ... Nee eigenlijk ... Ik woon hier. Dit is thuis.'

'Dus je gaat op vakantie?' verbeterde ze zichzelf.

'Niet echt,' antwoordde ik. 'Op drie weken tijd doe ik alle familie- en vriendenbezoeken waarover ik normaal zes maanden zou doen. Dat is leuk, maar ook heel intens. En vermoeiend.'

De tandarts begreep me. In Lalaland is het normaal dat je familie mijlenver van je vandaan woont en dat je daardoor elkaar maar een paar keer per jaar even ziet.

'When I go home for Christmas, I sometimes come back feeling like I've been hit by a tornado,' knikt ze.

Ik zeg niets terug, want ik heb mijn mond wijd open. Bovendien kijk ik er enorm naar uit om iedereen terug te zien. Om al die nieuwe mensen te ontmoeten. Om niet thuis, maar wel thuis te zijn.

Maar eerst mijn vorige lijst nog afwerken. Sterk verwaarloosde blog updaten kan ik bij deze doorstrepen. Koffer inpakken komt daardoor bovenaan te staan. Getverdegetverdegetver! Daar heb ik een absolute rothekel aan. Zo erg dat ik zelfs geen wat-moet-ik-inpakken-lijst maak ...

Tot gauw!

x

V