Ik wou dat ik een hond was. Geen verwaarloosd beest en zeker geen surrogaatbaby, maar een doorsnee gezinshond. Dan kon ik elke dag wandelen, zoveel vetzakkerij eten als ik kon vinden zonder me zorgen te maken over mijn uiterlijk of gezondheid en overal en altijd in slaap vallen. Los daarvan zou ik constant in het nu leven en nooit denken aan gisteren of morgen. Als er iets negatiefs gebeurde, was ik een minuutje van slag, waarna ik alles losschudde en instant vergat dat het even niet meezat. Kwispelen lijkt me ook erg leuk en wie me ooit op de dansvloer zag, weet dat ik dat veel zou doen.
Als mijn karma ontoereikend is om een hond te zijn, is een alligator ook aanvaardbaar. Volgens T hebben die een brein ter grootte van een knikker, dus veel kan er niet omgaan in zo'n beest. Ik heb er intussen ook genoeg geobserveerd om te weten dat hun leven dik oké is: beetje zonnen, wat rondlummelen en af en toe iets ranzigs eten. In het slechtste geval eindig je als sjakos, maar met een knikkerbrein heb je daarvan geen benul, dus why worry?
Jammer genoeg ben ik een mens. Eentje met een groot brein dat zich soms tegen me keert, zoals nu. Het is na middernacht en dat betekent dat ik normaliter lig te maffen. Helaas pindakaas: mijn mayonaise maakt overuren en weigert me rust te gunnen. Een complete mindfuck is het in mijn koppeke of - meer accuraat - in mijn zieltje, want daarop is vandaag getrapt en dat heb ik niet graag. Mijn ratio beveelt me om de dingen in perspectief te plaatsen - of op zijn minst in chronologische volgorde of in mate van belangrijkheid. Als ik relativeer, moet ik enkel melden dat ik vandaag heb beslist dat ik geen building sub meer wil zijn. De jobinhoud is niet leuk, de collega's verstoppen zich elk in hun eigen lokaal en elke dag zijn er wel een paar ettertjes die ik op hun plaats moet zetten. Een slechtbetaalde, ondankbare bezigheid en op mijn 46ste tijdens mijn trophy-wife-jaren bedank ik daarvoor. Volstrekt logisch is dat en ik weet 100% zeker dat er talloze andere jobs en kansen mijn kant zullen opkomen. Kortom: er is geen vuiltje aan de lucht.
Dat is als je mijn hormonen, mijn emoties en mijn ego niet meerekent. Het is nog twee weken te vroeg voor PMS en de blaren vallen hier nog niet, maar ik hoop toch dat ik mijn hormonen kan verwijten dat ik op slag begon te blèren toen ik daarstraks aan de telefoon aan T vertelde dat ik mijn job had opgezegd. Die is momenteel in Houston, dus ik zei: 'I have a problem ...' waarna de waterlanders zich ongevraagd aandienden. Ik haat het namelijk als ik iets opgeef, want dat staat niet in mijn woordenboek, evenals mislukken of tekort schieten of zelfmedelijden. Allemaal dingen waaraan ik een hekel heb en die toch ongevraagd soms op bezoek komen. Ik moet ze niet en ik kan er niet mee om. Klaar!
Mijn emoties liggen in de knoop, want nu een carrière in het Amerikaanse onderwijs misschien geen optie is, ligt een identiteitscrisis op de loer. Is leerkracht een rol die ik wil opgeven, ook al is het maar tijdelijk? Het is een passie en één van de dingen die ik het meest mis. Twijfel, boosheid, angst en frustratie wisselen elkaar in sneltempo af en ze houden me wakker.
Mijn ego roept de hele tijd 'Mislukkeling!' in mijn oor terwijl mijn ratio brult dat ik daar niet naar moet luisteren. Ik probeer me te focussen op tientallen dingen die ik wel kan en op duizenden succeservaringen, maar ik krijg een niet-aflatende stroom herinneringen voorgeschoteld van alle faalmomenten in mijn leven, teruggaand tot mijn kleutertijd.
Zot toch hoe een mens - of ik in ieder geval - erin slaagt om één belediging of minder momentje honderd keer uit te vergroten en er meer belang aan hecht dan aan een dozijn complimenten of topervaringen. Dit alles schrijf ik niet om 'yes you can'-berichtjes te krijgen, want dat weet ik zelf ook wel. Alles komt altijd goed, zeker voor verwende multi-getalenteerde wezens als ik. Ik pen het neer zodat ik het zelf een paar keer moet herlezen, besef dat ik niet onnozel moet doen en daarna hopelijk wel kan slapen.
Afsluiten doe ik met een zorgeloos, knap reetje - helaas niet het mijne.
x
V
Comments