Ik hou niet van moeilijke woorden, maar ik ben dol op mooie woorden. En ook op woorden die meer betekenen dan gewoon een woord. Gisteren stootte ik op een nieuw: saudade. Volgens Wikipedia is saudade een woord uit het Portugees en het Galicisch. Het is een herinnering aan gevoelens, ervaringen, plaatsen of gebeurtenissen, vaak ongrijpbaar, die een gevoel van afscheiding veroorzaken van de opwindende, aangename of vreugdevolle sensaties die ze ooit veroorzaakten.
Hoe mooi! En toepasselijk, want morgen is het op mijn school de jaarlijkse BBQ. Het personeelsfeest dat het schooljaar afsluit, waar lekker eten, nog betere cocktails en alles van je afschudden op de dansvloer traditie zijn. Ik zou er zo graag bij zijn, maar een mens kan niet alles hebben in het leven, zelfs niet als je in Lalaland woont.
Saudade is wat ik ervaar de laatste dagen.
Heimwee naar vroegere collega's, naar het wij-gevoel, het samen lachen en samen klagen.
Melancholie naar momenten die ik had met collega's die uit mijn leven verdwenen. Omdat ik zelf van job veranderde of omdat ze op pensioen gingen of een nieuwe uitdaging vonden. Collega's waarmee ik niet close genoeg was om contact te blijven houden, maar die ik toch in mijn hart draag. Busmaatjes, partners in crime, dansvloerbuddies, zwanskameraadjes, vuile-praat-liefhebbers en mentors.
Weemoed naar het gevoel van thuiskomen als ik mijn school binnenstapte - de plaats waar ik iedereen kende, het merendeel graag zag en zelfs met de irri-tantes goed door één deur kon.
Ze bestaat niet meer, die school. Als ik ooit terugga, zal ik voor heel wat mensen een nieuwe, onbekende collega zijn. De dynamiek van mijn team verandert en collega's komen en gaan. Daarbij racet de tijd voorbij en gaan er mensen op pensioen die amper ouder lijken dan ik.
Verandering is nodig, want sleur is mijn ergste nachtmerrie en voor geen geld ter wereld zou ik mijn huidig avontuur nu al opgeven. Het is fantastisch en ik hou ervan. Dat ik aspecten uit mijn vorige leven mis, toont alleen maar aan dat ik ook toen al veel geluk had. Sjans dat ik daar mocht werken. Sjans dat ik zo'n toffe collega's had. Sjans dat ik me thuis voelde op mijn werk. Ik wens het iedereen toe, zo'n job. Als dat niet het geval is, wens ik je de moed om ze te gaan zoeken. Het leven is te kort en te kostbaar om ergens te blijven hangen waar je niet graag bent. Spring in het diepe, vlieg naar nieuwe horizonten en ontdek je passie! Draai je leven binnenstebuiten en word wie je al bent, maar nog niet durft te zijn.
Saudade is een mix van weemoed, melancholie en heimwee. Maar er zit ook dankbaarheid en geluk in.
Aan alle collega's die ik ooit heb versleten: merci en het ga je goed. Aan iedereen met wie ik ooit een klein of groot gelukske deelde: merci en ik wens je veel meer van dat.
In Brazilië wordt saudade officieel gevierd op 30 januari. Vier het voor mij op het einde van het schooljaar. Met een BBQ, een strawberry daiquiri en uitgelaten moves op de dansvloer. Ik mis jullie! Veel plezier en hopelijk regent het niet. En nu spring ik in mijn zwembad voor het hier alweer te warm is :-)
x
V
P.S.: Merci voor de legendarische kerst-verkleed-feestjes! De aandachtige kijker herkent Maja De Bij, Pekkie van Jommeke, geen-idee-meer-wat-het-thema-was, Roodkapje, de familie Flodder, galabal en Glitter&Glamour.
Comments