Je kan me niet zien of horen terwijl ik blog, maar ga er vanuit dat ik veel vloek - in gedachten - en nog meer onderbroken word. Het vloeken is voornamelijk te wijten aan het QWERTY-klavier (zqqr wijn de qccentenM) en een beetje aan de studenten. Zij zorgen voor de onderbrekingen, want 12 tot 14-jarigen hebben veel aandacht nodig. Uiteraard moet ik hen dat af en toe geven, want ik ben op het werk.
Het is mijn vierde dag als building sub in een middle school - in Belgie (denk het accent erbij) het 6de leerjaar tot het 2de middelbaar. Momenteel heb ik zestien leerlingen in het lokaal en dat is erg relax, want meestal zijn het er 25 tot 30. Lesgeven moet ik niet als sub. Mijn opdracht is ervoor zorgen dat ze hun taak maken en - voornamelijk - dat ze het kot en elkaar niet afbreken. Na twintig jaar lesgeven is dat niet moeilijk - of uitdagend - maar ik mis sarcasme. Dat is mijn favoriete wapen tegen respectloos pubergedrag, doch not done in dit nieuwe land.
Op de eerste dag ben ik uit mijn rol gevallen. Een leerling - die het al een half uur zwaar uithing - vond het nodig om luid te kreunen terwijl ik rondliep in de klas. Ik zei hem droogjes dat ik het niet erg vond als hij op volwassen leeftijd een carriere (ACCENT!) in de porno-industrie ambieerde, maar dat hij niet moest oefenen in de klas. Daarop volgde een oorverdovende, verblufte stilte en ik besefte dat mensen hier makkelijk geshockeerd zijn. Ik dacht dat dat mijn eerste en gelijk laatste dag op de nieuwe school was met mogelijks een rechtzaak aan mijn been, maar waarschijnlijk waren mijn woorden niet voor herhaling vatbaar, want het is niet meer ter sprake gekomen.
De tweede dag was er een emergency drill. Een stem door de intercom herhaalde - tien minuten lang! - dat de school in lockdown was. Ik had al twee fire drills gehad in de vorige school - dat doen ze hier om de drie weken - maar dit was nieuw. De leerlingen verborgen zich instant onder hun bureau. Ik stond erbij en keek ernaar, tot een paar minuten later een agent binnenkwam die aankondigde dat de leerlingen niet onder hun bank moesten schuilen, maar voor het bord moesten verzamelen. Dat is namelijk de enige plaats in het lokaal waar potential shooters hen niet kunnen zien. Ik stond erbij en keek ernaar, met open mond intussen.
De derde dag verliep vlekkeloos en tot nu toe voelt de vierde dag als een routineklus. Het grootste nadeel van lesgeven - of toezicht houden - in een Amerikaanse school is het gebrek aan pauzes. Om 7u45 was ik in mijn lokaal en pas om 11u30 heb ik een kwartiertje vrij om te eten en naar het toilet te gaan. Daarna is er opnieuw een blok tot 15u10 en dan gaat iedereen naar huis. Ik denk, niet met een vleugje maar met kilo's weemoed, aan de sfeer in het leraarslokaal van 'mijn' school in Borgerhout. Collegialiteit en vooral collegiali-tijd is hier zeldzaam en dat is superjammer!
x
V
P.S.: De science opdracht van dag 1 was te moeilijk voor mij. Gelukkig kreeg ik een briefje van Remington om me te troosten (met dank aan Google Translate).
Comments