Ofwel begrijp je deze blog volledig ofwel verklaar je me goed zot. Ik denk niet dat er een middenweg is, maar zeker weten doe ik niet veel. Misschien is het genetisch, maar het treft in geen geval alle leden van een familie. Mijn zussen en ons moeder hebben het in ieder geval niet. Daarom heb ik waarschijnlijk een dubbele dosis gekregen. Ik heb het over ordelijkheid, tot in het belachelijke in mijn geval. Als alles, tot de laatste wasknijper en het kleinste vijsje op zijn plaats ligt, ben ik in mijn element. Ik hou van orde. Dat geeft rust en een gevoel van controle en het is zalig.
Wat nog zaliger is: T vertrok vandaag naar Europa voor twee weken. Uiteraard zal ik hem missen, maar dat betekent ook dat ik twee dagen heb om het hele huis spic en span te krijgen zonder dat hij met zijn ogen rolt of meewarig zijn hoofd schudt. Morgenavond moet alles af zijn, want dan pik ik mijn collega-vriendinnen op in Atlanta. Twee weken komen ze logeren. Hopelijk lezen ze deze blog nog en zeggen ze genoeg keer 'oeh!' en 'ah!' als ik ons huis laat zien. Want ja, ik ben belachelijk trots op mijn stekje als alles comme il faut is.
Als ze vertrekken, heb ik één dag om opnieuw te poetsen. Dat wordt echter een kattenwasje, want daarna komt mijn jongste zusje met haar gezin. Daar verheug ik me enorm op, maar poetsgewijs ga ik geen grote inspanning leveren. Als kind werd ik al horendol van haar rommel en wat mij betreft is dat er met de jaren niet beter op geworden, hoewel ze dat waarschijnlijk zal tegenspreken. Als ik daaraan toevoeg dat zij haar zoon rommelig vindt en haar dochter bestempelt als kampioen sloddervos, dan weet je genoeg. Drie weken gaan we samen leven en moet ik mijn controlitis in de kast opbergen. Af en toe zal ik eens zuchten en een blik vol medelijden schenken aan mijn schoonbroer, die deze blog volgens mij begrijpt, maar de strijd tegen rommel heeft ingeruild voor een gelukkig huwelijk.
Een korte blog wordt dit, want veel tijd heb ik niet. T's muziekkamer - die de komende vijf weken dienst doet als logeerkamer - blinkt al. De keukenkastjes zijn proper en de scherpe messen liggen netjes gesorteerd op grootte. Dat moet niet zo blijven, maar het gevoel van tevredenheid dat dat geeft is het absoluut waard. Wat nog rest, is al de rest en dat is veel als je in een groot huis met nog groter terras woont. Gelukkig hoef ik nergens op te ruimen en heb ik een stofzuig- en poetsrobot om me te helpen.
Hotel Lalaland gaat bijna open. Ik streef naar vijfsterren-recensies zodat er nog meer mensen goesting krijgen om op bezoek te komen. Het plezantste is dat ik zelf ook steeds het gevoel heb dat ik op vakantie ben als er bezoek is - en dat is ook zo. De komende weken ga ik met de vriendinnen naar Savannah en Charleston en plukken we de dag. Met het zusje en haar gezin ga ik op roadtrip van hier tot Miami en maken we de buurt onveilig. Veel tijd om te bloggen zal er dus niet zijn. Hopelijk hebben jullie een even drukke zomer, gevuld met vrienden, familie, reisjes, wandelingen, luieren en veel zon. Geniet ervan!
x
V
P.S.: Op de July 4 BBQ zagen we er compleet geïntegreerd uit! En T en ik verlegden onze grenzen omdat één van onze framilymembers wilde pottenbakken voor zijn verjaardag ...
Comments