Salut à tous! Je suis Maurice, le favori de T et V. Ik neem Evy's blog over vandaag, want mijn nieuwe Baasje is al een paar dagen ziek. Ze klinkt vreemd, heeft het heel warm en om de zoveel tijd ontploft haar gezicht en maakt het vreemde geluiden. Los daarvan vind ik haar fantastisch! Ik begrijp geen woord van wat ze zegt - dat is ook niet nodig, want ik doe gewoon mijn ding - maar haar levensstijl bevalt me. Vanaf onze eerste ontmoeting neemt ze me mee op ontdekkingstochten. Urenlang scouten we over nieuw terrein, elke dag opnieuw. Godzijdank ben ik een Jack Russell, want haar energieniveau is onvoorstelbaar, zelfs nu ze niet 100% is.
Als we niet wandelen, lig ik bij haar in de buurt, liefst op haar schoot. Soms kan dat niet - volgens haar - en dan lig ik naar haar te kijken. Over onze nachten zijn we het nog niet eens. Ik vind dat ik bij haar in bed moet slapen. Het Grote Speeltje - alias T - is het daar mee eens, maar Baasje zegt nee. Ze zet me 's nachts in mijn bench, wat ik helemaal niet erg vind. Toch geef ik haar steevast nog een serenade van geblaf en gepiep. Ik moet eerlijk toegeven dat die elke avond korter wordt, want meestal ben ik hondsmoe en wil ik gewoon slapen.
Het eten is fantastisch! Baasje kookt waanzinnig lekker en ik krijg de restjes. Ze deelt haar snacks met mij en is verbaasd dat ik alles lust, ook banaan en mandarijn. Ik ben niet kieskeurig, hoewel ik vanochtend mijn neus optrok voor brokken als ontbijt. Dat was afgelopen weekend op hotel wel anders: daar kreeg ik ei met worst, meer mijn ding. Het Grote Speeltje kookt niet, maar geeft me vaak hondensnoepjes tijdens het wandelen. Hij speelt ook met me, knuffelt me of aait me elke keer als ik naar hem toega of hem aankijk. Hij is leuk, maar hij kan niet tippen aan Baasje. Overdag verdwijnt hij soms een hele tijd. Blijkbaar is hij dan elders het baasje. Ik vermoed dat hij niet erg goed is, want zijn gezag stelt niet veel voor. Volgens mij is hij in ons roedel alleszins de laagste in rang.
Baasje moet wel gehoorzaamd worden. Ik doe mijn best om haar te begrijpen en volg aandachtig elke beweging die ze maakt. Als we wandelen, hou ik alle honden uit haar buurt door te blaffen en mijn vacht omhoog te zetten. Vreemd genoeg negeert Baasje dat; ik moet haar nog overtuigen dat dat nodig is. Ze beloont me wel voor ander gedrag: zitten, rustig zijn, komen als ze fluit, ik doe het allemaal. Voor haar doe ik alles, of toch bijna alles. Twee keer per dag maken we ruzie. Dan wil ze spul in mijn ogen druppelen en dat is angstaanjagend. Jammer genoeg wint zij meestal, hoewel mijn snuit vol met druppels hangt voor het haar lukt. Hopelijk geeft ze die strijd aanstaande vrijdag op. We hebben dan opnieuw een afspraak bij de dierenarts. Mijn ogen zijn namelijk problematisch. Ik heb misschien glaucoom aan beide kanten en ook littekenweefsel en een ontsteking langs de linkerkant. Het doet pijn en ik knijp mijn oog regelmatig dicht, hoewel dat de laatste dagen verminderd is.
Sinds gisteren zijn we terug van vakantie. We waren op weekend in Columbus, op vier uur rijden, ZW van Augusta. Baasje wilde Providence Canyon State Park zien. Dat is een aanrader als je in de buurt bent, maar er is verder weinig te zien. Ik vond het zeker de moeite en heb me zo goed gedragen dat ik volgende keer terug mee op vakantie mag. Tijd voor een dutje nu, want Baasje moet nog uitzieken en heeft daar mijn hulp voor nodig. We're lovey dovey all the time.
Geniet van mijn avonturen met dank aan The Joker van Steve Miller Band.
Zalig Kerstmis
Maurice
Comments