Losse eindjes

Ik ben dol op boeken; een goed verhaal is bij mij altijd welkom. Er is echter geen grotere afknapper dan een open einde. Dat vind ik echt balen. Volgens mij is een open einde het gevolg van een auteur zonder inspiratie. Not done!

Het ding is dat ik zelf losse eindjes heb gecreëerd in mijn blogs. Practice what you preach, dus bij deze een update (van de hak op de tak).

Sinds mijn aankomst in Augusta heb ik nog maar twee paar schoenen gekocht: een paar zwarte sneakers en goede teenslippers. Dat zijn allebei essentiële items, dus tellen ze niet. Verder heb ik nog niets gekocht. Het feit dat mijn inloopkast gevuld is (en dan bedoel ik echt vol) met mijn kleding en schoenen en eigenlijk bedoeld is voor twee personen is (voorlopig) voldoende stimulans om dat zo te houden.

Huisdieren zijn niet aan de orde. Ik wil naar België reizen en ook hier op vakantie gaan zonder een oplossing te zoeken voor een viervoeter. Het gevolg is dat ik een paar keer per week wandelaars met honden aanklamp om te kunnen aaien en krabbelen (de honden, niet de eigenaars). Dogwalker of petsitter worden zijn mogelijk carrière-opties, maar daarvoor moet ik eerst uitzoeken hoe ik hier zelfstandige kan worden. Dat is veel administratie en daarvan heb ik voorlopig mijn buik vol.

Eergisteren zaten onze definitieve rijbewijzen in de brievenbus. Het mijne is twee jaar geldig en dat van T vier jaar... T heeft een visum voor mensen met een fancy job title (L1). Ik heb een trophy wife visum (L2). Blijkbaar ben je automatisch een goede chauffeur als je een fancy job hebt. Bijgevolg moet je geen rijtests afleggen en is je rijbewijs ook dubbel zo lang geldig. Begrijpen wie begrijpen kan. All animals are equal, but some are more equal than others in the land of the free.

Ik heb nog steeds geen gsm-abonnement, wel een prepaidkaart. Eind maart heb ik hopelijk genoeg credit history opgebouwd om aan te tonen dat ik een gsm-abonnement kan betalen. Als ik het abonnement heb, krijg ik er een 'gratis' gsm bij en kan ik apps installeren om korting te krijgen in supermarkten. Op een Belgische gsm kan je namelijk geen Amerikaanse apps installeren tenzij je alle settings verandert, maar dan werken je Belgische apps niet meer. Dat zou een ramp zijn, want itsme, bankapps etc. heb ik in de toekomst zeker nog nodig.

Eén van de dagen valt er een papier in onze brievenbus om een definitieve nummerplaat aan te vragen (momenteel hangt er een sticker op onze auto). Uiteraard moet ik daarvoor naar de DMV. Ik hou mijn hart vast en heb mezelf voorgenomen dat ik ze 'Bless your heart' als ze me het leven weer zuur maken.

Onze meubels zijn er! Vorige week dinsdag werd alles geleverd. Er was niets beschadigd of verloren. Hoera! Helaas rook alles alsof het zes weken op zee in een container had gezeten... Intussen is alles gewassen, maar ik ben nog steeds aan het strijken - ik HAAT strijken. De stoelen en zetels heb ik succesvol gefebrèzed. Mijn derrière spint nog steeds van genoegen als ik in de zetel of op een echte stoel ga zitten.

De jobhunt staat op een laag pitje. Het fitnesscentrum wees mijn sollicitatie de volgende dag al af (misschien had ik een filmpje van mijn spinnende achterste moeten sturen). Ik moet een advocatenkantoor contacteren om mijn diploma's te laten omzetten als ik hier les wil geven. Voor de cipierspost kreeg ik bericht dat ze me misschien zullen contacteren voor een interview.

Intussen weet ik dat Amerikanen maar tien (!) dagen verlof hebben op een jaar. Dat vind ik onmenselijk, dus mijn motivatie om een vaste job te zoeken is erg klein.

Onze auto stinkt niet meer naar rotte waterteenkaas, wel naar een overdosis poetsproduct. Gisteren heb ik er een geurvreterproduct op los gelaten en het is nu iets beter. Toch raad ik je aan om nooit een tweedehands auto te kopen als je neus dicht zit.

Alligators zijn een alledaags iets geworden. In het park tegenover ons appartement zie ik quasi dagelijks een groot exemplaar. Ik heb hem De weledele heer Trombodil Sjakossenbil gedoopt, maar hij komt - gelukkig - nog niet als ik hem roep. Dat park is trouwens fantastisch. Eergisteren na het joggen kreeg ik er een privéshow van een aalscholver (of iets dergelijks). Die zitten hier veel en hebben een hogere aaibaarheidsfactor dan alligators. Ik blijk ook een aalscholverfluisteraar te zijn (zie filmpje). Lid worden van een rondreizende freakshow is carrièregewijs ook een mogelijkheid.

Voor een echt einde is het nog te vroeg, want mijn Amerikaans avontuur is net begonnen. Voor nu ben je echter weer helemaal op de hoogte. Zeker als ik nog snel vertel dat ik in mei in België ben. Boek nu alvast je privésessie, want mijn agenda raakt snel gevuld!

x

V