Ik ben twee weken op bezoek en België is fantastisch! Dat staat als een paal boven water, maar die paal is zowat het enige ...
Een week geleden landde ik op Zaventem. Mijn schoonmoeder - die alle vooroordelen over schoonmoeders van tafel veegt, want ze is geweldig - pikte me op in Mechelen aan het station. Dat was een huzarenstukje, want die lieve schoonmoeder hekelt moderne technologie en heeft dus geen GSM. Haar goed recht, maar soms erg lastig. Ik heb vier jaar in Mechelen gestudeerd en ben er daarna nog een jaar (of twee?) blijven plakken, dus ik durf zeggen dat ik de binnenstad goed ken. Of beter gezegd: kende. Te voet is het geen probleem, maar vlot met de auto van A naar B raken is quasi onmogelijk geworden. De kiss&ride hebben we bijgevolg niet gebruikt, want die is onbereikbaar. Gelukkig ken ik die schone moeder erg goed, dus mits telepathie vonden we elkaar en reden we naar haar huis.
De bedoeling was om te gaan wandelen, want een mens moet iets om met een zware jetlag de dag door te komen. Er is gewandeld, maar eerst moest er gepompt worden. Mijn schoonmoeder had namelijk ook een zwembad in de tuin, maar dat was niet de bedoeling en het water in haar kelder was niet te wijten aan de lengte van haar broek. Daarna pijnigde ze haar hersenen om een traject uit te stippelen dat nog begaanbaar was, hoewel ze de lokale wandelpaadjes op haar duimpje kent. Uiteindelijk mag ik niet klagen, want we zijn niet natgeregend en dat is uitzonderlijk.
Het citytripje Mechelen met de kotvriendinnen viel wel in het water. Er stond een boottochtje op de planning, maar eens daar renden we van koffiehuis naar café en van winkel naar winkel om te eindigen in Het Zotte Kunstkabinet - een klein museum waar ik leerde dat de mensen een paar eeuwen geleden een pak minder preuts waren dan nu.
Tot zover mijn geklaag over het weer, want: hoera! Deze voormiddag blijft het droog en kan ik gaan fietsen met ons ma. Voor we vertrekken, moeten we eerst de speculaas voor Sinterklaas oppikken in Herentals. Dat moet met de auto, want het is veel, duur en groot en de figuurtjes moeten heel blijven - tot één minuut nadat ik ze in handen krijg, dan gaat de kop eraf. Anyway, parkeren is onmogelijk in de buurt van de bakker, dus rijden we met twee zodat ons ma naar binnen kan terwijl ik wacht in de auto of toertjes rond de blok rijd. Uiteraard wil ik ons ma helpen, maar ik hou me al vast voor de reactie van andere automobilisten. Sinds eergisteren toer ik door Vlaanderen met de auto en er kwam al iemand in mijn gat hangen, ik hoorde getoeter en zag opgestoken middenvingers.
Het verkeer is zot hier! Ik heb het jarenlang ervaren, maar was het precies vergeten na een half jaar weg te zijn. Autorijden vind ik nooit leuk, maar hier is het écht niet plezant. Het maakt niet uit of je op de snelweg of op een dorpsweg zit: alles zit vol. Apedruk, overal, altijd. Gisteren stond ik in de file tijdens de zoveelste grijze regenbui en hoorde ik op de radio dat 2023 het grootste filejaar aller tijden is. Ik dacht: hoe kan ik T overtuigen om over een paar jaar terug te komen? Ik zuchtte en dacht dat het zoveel makkelijker is om goedgezind te zijn als de zon schijnt.
Toen ik aankwam bij een vriendin klaagde ik over het weer en het verkeer en vertelde dat er geen verkeersagressie is waar ik woon. De wegen zijn talrijker, breder en minder druk. De automobilisten zijn ook veel toegeeflijker: geen probleem als je op het laatste moment van baanvak verandert of een vreemd manoeuvre doet.
'Zijn de mensen daar zoveel vriendelijker?' vroeg de vriendin. Ik legde uit dat ik dat eerst dacht tot iemand me erop attent maakte dat er een grote kans is dat de tegenpartij een shotgun in de koffer heeft en dat Southerners daarom heel tolerant zijn achter het stuur.
'Hou jij een pleidooi voor het hebben van geweren?' vroeg de vriendin, half in shock en half schaterlachend. Ik stond met mijn mond vol tanden, wat niet veel gebeurt. De South kruipt ongemerkt onder mijn vel en in mijn hart. België staat met stip op nummer één, maar de grijze dagen en de overvolle wegen zijn twee dingen die ik absoluut niet mis.
Afronden doe ik met sfeerbeelden van mijn vakantie en dan is het tijd voor een haastig ontbijt, want mijn agenda zit eivol - weliswaar met leuke dingen, maar toch druk druk druk!
x
V
Comments