Jawadde

Een mens maakt wat mee soms. En ik heb niet veel nodig om van mijn melk te raken. Daarnet was ik getuige van een auto-ongeluk. Ik stond te wachten om rechts af te slaan aan een drukke weg. Op die drukke baan wilde een auto links afslaan. De verkeerslichten hebben hier, naast een groene en een rode pijl, ook een oranje knipperende pijl. Dat wil zeggen dat je mag afslaan als er geen tegenverkeer is. Op het moment dat die pijl begon te knipperen, sloeg de auto af terwijl er volop verkeer rechtdoor reed. Ik kan blijkbaar veel denken op een paar seconden. Zoals: 'Wat doet die nu? Oh nee, die gaat afslaan! Ziet die dat verkeer niet? Shit! Die gaat daarop botsen. Die aankomende auto zal toch remmen? Oh nee, die remt niet. Fuck! Die gaan echt botsen ofwa? Merde! Die zijn tegen elkaar geknald. Wat moet ik nu doen? Ik moet helpen. Laat ik mijn auto hier staan? Nee, ik zet hem aan de kant. Maar mag dat wel? Ja, want het is dringend. Moet ik 911 bellen? Nee, ik moet eerst zien of die mensen in orde zijn.'

Het volgende ogenblik racete ik naar de eerste auto. Een oud, zwart madammeke zat met haar gezicht in de airbag. Ik vroeg of ze oké was. Ze zei dat ze het niet wist, maar ze praatte, er was geen bloed en ze bewoog soepel. Haar auto was niet hard kapot, want het was zo'n typische Amerikaanse truck. Ik zei: 'I'll be right back, ma'am!' en spurtte naar de andere auto. De passagier was niet te zien. Alle airbags waren opengebarsten. Ik rukte de deur open en vroeg of de bestuurder oké was. Een vrouwenstem zei van wel en dat ze probeerde uit de auto te raken. Ik vroeg of er nog iemand in de auto zat en kreeg een negatief antwoord. Ik duwde de airbags naar boven en zag een oud, blank madammeke die duidelijk ook van haar melk was.

Ik keek achter me en zag dat er nog een auto gestopt was. 'You've got everything under control?' vroeg de bestuurder. 'Call 911!' blafte ik nogal onbeleefd. Ik bedoel: die vrouw deed niet eens de moeite om uit te stappen! Intussen reed ook het andere verkeer rustig door en Bibi moest het maar oplossen.

Een voordeel (?) aan de US is dat je hier om de haverklap een sheriff ziet rijden. Luttele minuten later kreeg ik dus hulp van een politieman. Ik had intussen de echtgenoot van de zwarte mevrouw verwittigd. De blanke dame had niemand die ze kon bellen (dat brak mijn hart). Ik liep heen en weer tussen beide dames om hen gerust te stellen, schouderklopjes te geven etc. Ik updatete de sheriff snel over wat er gebeurd was. Daarna had ik gelukkig nog maar één madammeke om voor te zorgen, want hij ontfermde zich over het andere. Nog een minuutje later was er een tweede sheriff. De mannen stonden wat te babbelen, weliswaar over het ongeval, maar toch ... Ik vond het niet kunnen en zei dat ze een icepack moesten scoren voor de hand van het zwarte vrouwtje, want die had haar duim zwaar bezeerd.

'We hebben geen EHBO-kit in onze auto's, maar de medics zijn onderweg,' zei de sheriff.

'Heeft één van jullie iets anders kouds?' wilde ik weten.

'Ik heb een flesje water,' antwoordde er één.

'Ga dat dan halen,' beval ik.

'Evy, dat zijn Amerikaanse flikken,' fluisterde mijn ego. 'Pas een beetje op!'

'Als zij geen initiatief nemen, doe ik het wel,' snauwde ik terug. Mijn ego zweeg.

De sheriff overhandigde trots een ijskoud flesje water aan de zwarte dame. Die overlaadde hem met dankbaarheid en ik zag dat het goed was.

Intussen was er een derde politiewagen gearriveerd en ook een medische dienst. Eén van de sheriffs vroeg of ik alles gezien had. Ik bevestigde en hij vroeg mijn rijbewijs. Hij begon van alles te noteren. Er kwam een tweede sheriff bijstaan. 'Everything under control?' wilde die weten.

'There is a problem with this licence,' antwoordde de eerste.

'Shit, fuck, merde, kak!' dacht ik (want op zo'n moment vergeet ik dat ik niet mag vloeken). 'Wat is er mis mijn rijbewijs? Oh nee, je zal het zien: ik help bij een accident en eindig zelf met een boete. Wat als mijn rijbewijs ongeldig is? Ik wil niet opnieuw naar de DMV ... Hoe lang gaat dat duren? Moet ik opnieuw examens afleggen? Zou ik nog naar huis mogen rijden? Wat zal het kosten? Waarom moet dat mij weer overkomen?'

De tweede sheriff bekeek mijn rijbewijs. 'What's wrong with it?' vroeg hij.

'Not this one,' antwoordde de eerste. 'The one from the driver causing the accident.'

Ik ga niet schrijven wat ik toen dacht, want dat is zelfs voor mij te schunnig. Laat me zeggen dat ik de sheriff in kwestie verwenste voor het bijna-infarct dat hij me bezorgd had.

Ik checkte een laatste keer hoe het ging met de blanke dame. Zij was rustig en had alles onder controle. De medics stonden bij haar. Ik ging terug naar de zwarte dame en wachtte samen met haar op haar echtgenoot, want dat had ik beloofd. Vijf minuten later werd het koppeltje herenigd. Ik vroeg aan de sheriffs of ik mocht vertrekken (you never know), nam afscheid van iedereen en reed (heel voorzichtig!) naar huis.

'Jawadde, een mens maakt wat mee soms,' dacht ik onderweg. 'Ik ben helemaal van mijn melk.'

Thuis wist ik geen blijf met mezelf. Eerst belde ik met de bestie om te ventileren. Dat hielp, maar ik was nog steeds opgefokt. 'Ik zal een blog schrijven en een chocolaatje eten,' besloot ik. Dat werkt altijd!

x

V

P.S.: Gisteren heb ik me nog eens laten kortwieken bij de kapper. Drive safe!