Hip hip ha ha

Bibi werd wakker en strompelde haar bed uit.

'Zo voelt het om 84 te zijn,' kreunde ze. Elk spiertje in haar benen en heupen was stijf van haar oefensessie twee dagen ervoor. 'Mijn beloning voor goede voornemens en mijn straf om zo lang niet te sporten,' zuchtte ze.

Ze keek in de spiegel.

'Zo ziet 48 er dus uit,' mopperde ze waardoor haar fronsrimpels gelijk nog dieper werden. 'Ik moet mijn haar laten kleuren, want ik heb grijze uitgroei,' besliste ze. Daarna merkte ze een nieuw jeugdpuistje in de recent verkregen rimpels rond haar mond, die ervoor zorgden dat ze meer en meer op Droopy begon te lijken.

'Elk jaar dat je ouder mag worden, moet je vieren,' zei haar vader in haar hoofd. 'Voor je't weet ben je 62 en val je opeens dood.'

'Je hebt gelijk,' knikte Bibi. Ze plensde wat water in haar gezicht, sprong in haar kleren en vijf minuten later was ze in Stinky op weg naar één van haar favoriete wandelplaatsjes.

'Na de wandeling trakteer ik mezelf op chocoladetaart of op ijs,' grijnsde ze blij. 'Want ik ben jarig en dan mag dat. Maar wil ik ijs of taart? Of toch ijs?'

'Breng voor mij een stuk taart mee,' stuurde T toen ze hem haar dilemma voorlegde.

'Prima idee,' tikte Bibi terug. 'Dan koop ik taart voor ons allebei voor vanavond en dan eet ik hier een ijsje.'

De zon scheen gelukkig niet, dus was het niet te warm. De vogeltjes zongen. De bloemetjes bloeiden.

'Zo moet het leven zijn,' zuchtte Bibi. 'Wat kan er misgaan op mijn verjaardag? Niets!'

10.000 stappen later kwam Bibi tevreden terug aan bij Stinky.

'En nu taart!' zei ze. Omdat alles - en dus ook de stukken taart - erg groot zijn in Lalaland ging ze te voet naar de taartenwinkel. Onderweg probeerde ze te beslissen of ze Death by chocolate of Triple chocolate zou kiezen.

'Sorry, maar die hebben we niet vandaag,' zei de vrouw van de winkel.

'Geen van beide?' vroeg Bibi geshockeerd.

De vrouw haalde haar schouders op en schudde haar hoofd.

'Welke chocoladetaart heb je dan wel?' wilde Bibi weten.

'Enkel deze, met chocola, noten, karamel en bourbon.'

Bibi haalde haar neus op, want karamel en bourbon vindt ze vies.

'We hebben heerlijke wortelcake,' stelde de vrouw voor.

'Ik ben toch geen konijn,' mopperde Bibi binnensmonds. 'Een andere keer,' glimlachte ze luidop en teleurgesteld ging ze terug naar Stinky.

'Dan enkel ijs,' zei ze met een kreun toen ze instapte, want haar beenspieren deden nog meer pijn dan vanochtend. Bibi liet zich niet ontmoedigen en tikte het adres van de ijswinkel in op haar GPS.

Gaat over één uur open liet haar telefoon haar weten.

'Wat?' gromde Bibi. 'Ik wil nu ijs.'

Haar fronsrimpels bereikten nieuwe dieptes. In haar achterhoofd gierde haar vader het uit van plezier.

'Stronthommel!' vloekte Bibi en ze reed naar de dure supermarkt waar ze ijs en taart en ook nog chips kocht. Aan de kassa bleek dat ze de taart gratis kreeg omdat ze jarig was en op slag was ze weer vrolijk. Bibi's favoriete taart is namelijk gratis taart.

Thuis at ze smakkend een potje Chunky Monkey leeg terwijl ze Netflixte. Een aflevering later begon de strijkplank te roepen naar haar. Die had Bibi de dag ervoor bovengehaald en nu staarde het ding haar onafgebroken aan.

'Je bent passief-agressief. Dat is gemeen en dat mag vandaag niet,' zei Bibi. 'Ik ben jarig.'

'Ha! Ik win!' triomfeerde de strijkplank een kwartiertje later toen ze stomend warm werd.

Bibi mopperde. Haar rimpels fronsten. De berg strijk slonk langzaam terwijl Bibi haar hoofd probeerde af te leiden met Netflixen terwijl haar handen zich ontfermden over de saaiste huishoudelijke klus ooit.

'Et voilà! Klaar!' zuchtte Bibi een uurtje later.

Tevreden smikkelde ze een halve zak chips naar binnen. Toen was ze ook echt wel klaar met bingewatchen.

'Eens kijken naar mijn berichtjes,' bedacht ze. Ze startte haar laptop en was verbaasd dat zoveel mensen de moeite hadden genomen om iets op haar sociale media te posten.

'Moet ik zelf ook meer doen,' bedacht Bibi. Tegen beter weten in opende ze haar mailbox en even later zat ze te werken.

'Dit is niet juist,' dacht ze. 'Het is mijn verjaardag! Ik stop ermee. Enkel nog snel even geld overschrijven van België naar Lalaland.'

In haar hoofd begon haar vader al te grinniken. Die wist dat zoiets nooit snel of makkelijk gaat, maar Bibi is koppig en denkt altijd dat ze het beter weet. Voor ze het wist, voerde ze een duur gesprek met de Belgische helplijn van de bank.

'Ik heb het nodige gedaan,' zei de meneer. 'Vanaf hier is het simpel. Een fijne dag!'

'Wacht!' zei Bibi nog, maar de meneer hing op. Voor hem was de dag bijna ten einde, dus Bibi snapte het wel.

'Itsme werkt niet voor deze overschrijving,' dacht Bibi. 'Ik moet inloggen met mijn bankkaart. Gelukkig heb ik een kaartlezer.'

Snel gaf ze een boel codes in en drukte ze tig keer op login en OK.

'Pin?' vroeg de kaartlezer.

Bibi drukte een code in.

'Foutieve PIN,' zei het apparaat.

'Drommels,' vloekte Bibi. 'Dat was de code van mijn Lalaland-kaart.'

Ze probeerde het opnieuw.

'Foutieve PIN,' zei het apparaat.

'Nietes!' gromde Bibi. 'Of wacht ... Dat is de code van de andere Belgische bank. Het is de deze.'

'Foutieve PIN. Kaart geblokkeerd,' zei het apparaat.

Bibi schreeuwde een boel dingen. Die wil ze liever niet delen met de wereld.

'Kate-van-de-bankapp kan me vast helpen,' bedacht ze.

'Natuurlijk kan ik dat,' zei Kate-van-de-bankapp. En dat deed ze prompt. 'Nu kan je weer alles doen met je kaart, maar eerst moet je even iets kopen in een echte winkel en niet online.'

'Getverdegetverdegetver,' zuchtte Bibi.

Ze sprong in Stinky en reed naar de dichtstbijzijnde winkel. Ze koos een willekeurig item en ging naar de kassa. De verkoper las haar fronsrimpels en vroeg wat er aan de hand was.

'Ik heb iets doms gedaan,' mopperde Bibi.

'Vast niet,' zei de verkoper.

'Toch wel,' zuchtte Bibi. Ze legde de situatie uit.

'Op hoop van zegen,' zei de verkoper.

'PIN geblokkeerd,' zei de betaalautomaat.

'We proberen nog een keer en dan zullen we bidden,' stelde de verkoper voor.

Bibi deed haar best om de grimas op haar gezicht op een glimlach te laten lijken. God was blijkbaar druk bezig met het redden van de wereld of om zieltjes te be- en veroordelen, want hij gaf niet thuis.

'PIN geblokkeerd,' las de verkoper.

'Toch bedankt,' zei Bibi. Ze betaalde de rommel met haar Lalaland-kaart en ging verslagen de winkel uit.

'Waar ligt jouw Belgische bankkaart en ken je de code?' vroeg Bibi via de telefoon aan T.

Zoals gezegd, is ze erg koppig en de betaling doen, was intussen een missie geworden.

'Eat this, karma!' zei Bibi triomfantelijk en ze logde probleemloos in met T's kaart.

'Om zo'n grote overschrijving te doen, moet je met onze helpdesk bellen,' zei Kate-van-de-app.

'Doe maar,' zuchtte Bibi.

'Die slapen al,' informeerde Kate haar.

'Verrek, verrot, verroest, verteer. Donder op en flikker neer. Val op je knieën, breek in drieën. BARST!' riep Bibi.

Haar fronsrimpels deden pijn van een hele dag te werken.

'Er is taart,' troostte haar innerlijk stemmetje.

Bibi liet een chips-en-ijs-boer.

'Geen goed idee,' zei ze.

T belde om te zeggen dat hij ging zwemmen.

'Goed idee,' zei Bibi. 'Ik kom ook. Ik kan wel wat afkoeling gebruiken ...'

x

V

P.S.: Bedankt voor de verjaardagswensen!