Hip hip 40!

Elf jaar geleden stierf mijn papa. Ik mis hem, maar hij is altijd bij mij dus valt het wel mee. Hij hield van feestjes en dat is het vandaag. Mijn kleine zusje wordt 40! Hip hip hoera!

Vorig jaar had mijn grote zus een grote verjaardag, maar die vierde ze liever in mineur. Met haar kinderen en zonder toeters en bellen. Normaliter doe ik wat ik wil, maar het was haar verjaardag dus kreeg ze haar zin. Een grote zus moet je gehoorzamen naar 't schijnt. Een kleine zus heeft niets te zeggen, dus heb ik haar niet gevraagd of ze deze blog wil. Ik stootte onlangs op een gedichtje dat ik schreef voor haar huwelijk. Ik heb een paar woorden aangepast en nu is het een blog. Zo zet ik haar in de bloemetjes zonder veel moeite te doen. Precies zoals ze van mij gewend is ...

47 jaar geleden werd ik geboren.

Mijn ouders en grote zus kon ik direct bekoren.

Mijn mama is gek op baby’s, dus dat zat wel goed,

voor mijn papa toverde ik zijn glimlach op mijn snoet.

Mijn zus gehoorzaamde me meestal gedwee,

dus mijn leventje was peis en vree.

Alles verliep vlot, en tot en met zeven

had ik een superdeluxeleven.

Toen zei mijn mama: “Je krijgt een zus of een broer.”

Ik vond het best spannend, maar toch ook geouwehoer.

Negen maanden was mama erg dik,

verder veranderde niets, dus ik gaf geen kik.

Ineens was daar toen een ros gespuis

en ik was niet langer nummer één in huis.

Ik kan je verzekeren: dat is balen!

Die snoezige baby zou ervoor betalen.

De jaren die volgden waren niet altijd fijn,

wat wilde ik graag weer de kleinste zijn!

“Wat is je zusje toch mooi, slim en lief!”

Je was steeds ieders hartedief.

“Ze lijkt op jou, maar alles wat beter.”

Ik lachte het weg, verroerde geen meter.

Ik deed erg mijn best om je te haten,

met anderen erbij wilde ik niet eens met je praten.

Gelukkig waren we ook vaak alleen,

en dan kon zelfs ik niet om je charmes heen.

Ik noemde je flipper en we speelden ruimteschip,

je snoetje en je lach haalden me zo uit mijn puberale dip.

Samen thuis amuseerden we ons rot,

tot ons Vicky kwam, dan kon je terug op de pot.

Zo liepen de dagen rustig door

en vreemd genoeg trad je soms in mijn voetspoor.

Ik ging op kot en jij werd tien,

we kregen elkaar veel minder te zien.

Jij uit mijn schaduw en ik uit de jouwe,

nu konden we beter ons leven uitbouwen.

De tijd tikte door,

elk volgde zijn spoor.

Ik vond zelfvertrouwen

en een man om van te houden.

Jij groeide uit tot een dame met klasse en pit,

mijn jaloezie was weg, ook ik was fit.

Na jaren wroeten en vechten werden we vriendinnen

en nu gaat mijn kleine zusje aan haar vierde decennium beginnen!

Ik wens je al het beste, je hebt me veel geleerd.

Alles wat niet goed zat, is al lang niet meer verkeerd.

Als kind gedroeg ik me vaak als een schurk,

dat maak ik goed met een mooie vintagejurk.

Naar je verrassingsfeestje kon ik helaas niet komen,

maar je bent, echt waar, het kleine zusje van mijn dromen.

X

je grootste zus