En zo kwam de vakantie tot een einde. Maar wat voor één! Grand Canyon National Park was de kers op de taart. Als je ooit een wandelvakantie wilt doen, overweeg dan de trip die T en ik deden. Het was fantastisch, adembenemend, vermoeiend, afwisselend en o zo mooi!
We vlogen naar Las Vegas, reden ongeveer 1.600 mijl en wandelden bijna 90 mijl (dat lijkt niet zo veel, maar het ging regelmatig omhoog omhoog omhoog).
Een overzicht van de laatste hikes:
dag 1: Marble Canyon - Cathedral Wash Trail (4.29 mijl - 505 ft elevation - 1h55) Een tamelijk korte wandeling, maar een avontuur an sich! Het te volgen pad verandert regelmatig in een hindernissenparcours waarbij we soms tot tien meter naar beneden moeten raken. Dat lijkt eerst niet te doen, maar na even overwegen vind je al snel een oplossing. Heel leuk! De wandeling eindigt aan een prachtige rivier met ijskoud water waar we alsnog even in pootjebaden. Enkel op de terugweg komen we een paar andere mensen tegen. Doe dit!
dag 1: Glen Canyon National Recreation Area - Beehive Trail (1.88 mijl - 223 ft elevation - 51min) Na wat platte rust doen we nog een korte, maar heel mooie wandeling . Als je graag foto's maakt, is dit the place to be. Volg het met stenen afgebakende pad tussen schitterende, gele rotsformaties. Sjiek!
dag 1: Glen Canyon National Recreation Area - Horseshoe Bend Trail (1.43 mijl - 128 ft elevation - 27 min) Deze 'wandeling' is hét uithangbord van de regio. Moet je gezien hebben. Dat had ons voldoende moeten afschrikken, maar we rijden er alsnog naartoe, net voor zonsondergang. Bij aankomst schuiven we aan en betalen $10 inkom. Vervolgens rijden we een half uur rondjes op zoek naar een parkeerplaatsje. T vloekt in drie talen en net als hij op het punt staat om weg te rijden, komt er een plaatsje vrij. We snelwandelen tot aan het uitkijkpunt. Mooi is het zeker, maar wat een drukte! Overal staan de mensen in minstens twee rijen dik selfies te maken en elkaar uit de weg te duwen. Het gegons van honderden stemmen verbrodt de sfeer en ik vind er niets aan. Knap uitzicht, maar zeker niet het beste wat we gezien hebben en massatoerisme is bah!
dag 2: Marble Canyon - Lees Ferry and Spencer Trail Lookout (4.21 mijl - 1.654 ft elevation - 2h47) We rijden van Page (waar we twee nachten in een appartement sliepen) naar Fredonia, dichterbij de Grand Canyon. Onderweg willen we een 'tussendoortje' wandelen, want morgen volgt de zwaarste wandeling van onze vakantie. Jawadde! Stijl, stijler, stijlst beschrijft deze berg het beste. Klimmen, krabbelen en afzien. Recht omhoog onder een verschroeiende zon. Voor de eerste keer in mijn volwassen leven kom ik op een punt waar ik tegen mezelf zeg: 'Nog 200 stappen en dan mag je beslissen of je verder- of teruggaat.' Uiteraard zijn we tot aan de top gegaan, maar we gingen ook diep. Het uitzicht was verrassend en onverwacht: een man die in een Speedo-broekske lag te zonnebaden ... Het uitzicht over de bergen was wel heel knap. De tocht naar beneden was minstens even intensief als naar boven. Deze wandeling raad ik aan, maar doe ze 's morgens vroeg of later op het jaar. Het was intens!
dag 3: Grand Canyon National Park - North Kaibab Trail to Roaring Springs (6.57 mijl - 2.339 ft elevation - 3h22) Eindelijk is het zover: de wandeling waarrond ik de hele vakantie heb opgebouwd. T en ik gaan de Grand Canyon in. Niet helemaal tot naar beneden, want dan moet je een dag kamperen in de canyon en de volgende dag naar boven klimmen. Ik ben gek op wandelen, maar ik haat kamperen. Ik ben te posh. Na een wandeling wil ik een comfortabele zetel, een goede douche, lekker eten en een zacht bed. Klaar. Soit, de recensies van deze wandeling zijn het erover eens: je moet de tijd die je afdaalt verdubbelen om terug naar boven te gaan. Tussendoor moet je regelmatig rusten en iets eten en drinken. Yeah right ... Ik ben met T op vakantie. Rusten en wandelen zijn volgens hem niet combineerbaar, eten doe je ervoor of erna en met water moet je spaarzaam zijn ... We crossen dus een uur en veertig minuten naar beneden. Dan arriveren we op het punt dat de 'parkranger' ons heeft aangeraden: een mooie rotsuitsparing waar je in de schaduw kan zitten en picknicken. 'We wandelen nog twintig minuten verder, dan draaien we terug en eten we hier,' stelt T voor. 'Mijn benen zijn nog moe van gisteren,' zeg ik. 'En ik heb honger.' T kent me lang genoeg om te weten dat met een Danckers met honger niet te discussiëren valt, dus hij geeft toe. Als ik een eerste, welverdiende hap van mijn boterham wil bijten, zegt T: 'Dat zit hier vol muggen. Haast je, want hier blijven we niet lang.' Zelf eet hij niets. Ik prop wat oud brood en een croissant van twee dagen geleden naar binnen en amper tien minuten later is de pauze voorbij. We gaan terug via dezelfde weg die we gekomen zijn, alleen is het nu de hele tijd stijgen i.p.v. dalen. Na twintig minuten wil ik even rusten, maar T zet er terug de pas in na twee slokken water. Ik vloek in mezelf en volg. Hetzelfde ritueel speelt zich nog een paar keer af. Als we eindelijk terug boven zijn, ben ik hondsmoe. Compleet op. Klaar om met borstel en blik bijeen geveegd te worden. 'Goed gedaan,' zegt T. 'We hebben er op de terugweg maar tien minuten langer over gedaan dan op de heenweg.' Hij mag van geluk spreken dat ik zo moe ben. Ik onthoud me van commentaar en plof neer in de auto. Het ergste van al is dat ik de Grand Canyon amper gezien heb, want je moet de hele tijd opletten waar je je voeten neerzet. Tijdens mijn luttele rustmomenten vind ik het uitzicht mooi, maar minder groots dan ik had verwacht en zeker niet zo knap als wat ik al gezien heb. Wat mij betreft, is deze wandeling voor uitslovers, maar T vindt het met stip de leukste en beste die we al gedaan hebben. (n.v.d.r.: T vindt het ook leuk om triatlons te doen ...)
dag 4: Grand Canyon National Park - Cliff Spring Trail (1.52 mijl - 318 ft elevation - 38min) Cape Royal Trail (1.14 mijl - 135 ft elevation - 31 min) Cape Final Trail (2.73 mijl - 338 ft elevation - 56 min) Op onze laatste dag rijden we terug naar de Grand Canyon. Deze keer voor sightseeing. En wat een zicht! Je kan foto's bekijken, maar niets beschrijft de uitgestrektheid, de grandioosheid van dit landschap. Wow! Cliff Spring is een uitzichtpunt waar je foto's kan blijven maken. Cape Royal is een echte, korte hike met mooie uitzichten en geschiedkundige bordjes. Cape Final is een boswandeling die leidt naar spectaculaire vergezichten. De perfecte afsluiter van een perfecte vakantie.
De finale wandeling doen we trouwens maar half (normaliter is ze 4.4 mijl) want we moeten nog zes uur terug naar Las Vegas rijden. Onderweg luisteren we naar de podcast 'Geschiedenis voor Herbeginners'. Ook een aanrader. We stoppen voor een lunch en bij een zwembad - T geniet van baantjes trekken, ik wil me vooral opfrissen voor ik op het vliegtuig stap. Daarna gaan we dineren en dan zijn we klaar voor een nachtvlucht terug naar huis. Dat is de enige tegenvaller van de vakantie: 's nachts vliegen is geen goed idee. We doen geen oog dicht en zijn geradbraakt als we terug thuis aankomen.
Gelukkig hebben we nog een paar dagen voor T terug moet gaan werken. De ideale gelegenheid om uit te rusten? We doen het één dag rustig aan. Daarna kopen we een kettingzaag en ruimen we onze tuin op, want daarin liggen nog steeds tig bomen na Hurricane Helen.
'Die kunnen er weeral efkes tegen,' zouden ze zeggen in de Kempen na het zien van al die mooie foto's. En dat is ook zo, maar over twee weken vertrek ik richting België. Een beetje op vakantie, maar ook om auteurslezingen te geven. Ik verheug me alvast!
x
V
P.S.: Met dank aan Angèle (en Romeo Elvis) voor de prachtige muziek.
Comments