't Is misschien moeilijk te geloven, maar toch waar: T praat nog meer dan ik. Als we gaan wandelen, is het normaliter dus altijd een getater van jewelste, maar niet tijdens het tweede deel van onze vakantie. Deze regio is zo mooi dat we het merendeel van de tijd rondlopen met open mond.
'Waw!' zeg ik.
'Knap,' zegt T.
Hetzelfde gesprek voeren we in de varianten: 'Niet te schatten!' 'Ongelooflijk!' 'Ziet dat geven!' 'Schoon hé!'
Het is hier minder warm dan in Zion, d.w.z. 'maar' 20 à 25 graden. Aangenamer om te wandelen en we moeten niet voor het krieken van de dag opstaan. Bryce Canyon is groter dan Zion, dus ook minder druk. Toch wisselen we opnieuw af tussen het nationale park en de omliggende natuurgebieden, want die zijn zeker even mooi en een pak rustiger. Uiteraard doen we alles te voet, want wandelen is ons ding:
Dag 1: Bryce Canyon National Park - Fairyland Loop Trail (9.68 mijl - 1.673 ft elevation - 3h25): Adembenemend, majestueus en ook belangrijk: niet druk. De (kleine) parking is volzet, dus vertrekken we vanaf 'Sunset Point' wat de wandeling met 2 mijl verlengt. Uiteraard zijn er veel toeristen op het uitkijkpunt, maar eens je in de canyon bent, kom je amper nog iemand tegen. Bovendien is het bewolkt en dat doet deugd!
Dag 2: Grand Staircase-Escalante National Monument - Willis Creek Narrows Trail (6.89 mijl - 617 ft elevation - 2h35) 'Gaudi moet hier geweest zijn,' zeg ik meermaals. De welvingen in de rotsformaties zijn ongelooflijk! Bovendien is er quasi niemand hier. Een absolute must als je in de buurt bent. Vergeet niet om te fluiten in de 'bochten' (?), want de echo van de bergen roept terug. Ook belangrijk: huur een hoge (4x4) auto als je naar hier komt. T leidt ons over hobbelige zandweggetjes naar het vertrekpunt.
Dag 3: Bryce Canyon National Park - Wall Street, Queens Garden, and Peekaboo Loop (6.84 mijl - 1.467 ft elevation - 2h43) Opnieuw Bryce Canyon, want die rode stenen en rotsformaties blijven verbazen. Wall Street is te druk, maar eenmaal beneden is het beter. Deze wandeling is drukker dan Fairyland Loop, maar niet mooier. Als je niet veel tijd hebt, breng die dan door met elfjes en niet met The Queen.
Dag 3: Bryce Canyon National Park - Mossy Cave (1 mijl - 128 ft elevation - 25 min) Onderweg naar 'huis' stoppen we aan Mossy Cave, want dat is een hoogtepunt. Geen idee waarom. Er is kleine waterval die misschien indruk maakt als je enkel Coo kent ... De grot is een inham in de rotsen. Verder is er veel volk. 'Niks aan,' concluderen T en ik. De foto's halen de selectie voor het filmpje niet eens.
De volgende dag is het al tijd om van Henrieville naar onze volgende bestemming te vertrekken. We hebben al stevig wat kilometers in de benen, dus beslissen we om onderweg drie korte wandelingen te doen. Dat breekt de rit en zo recupereren we een beetje.
Kodachrome Basin State Park - Angel's Palace Trail (1.86 mijl - 249 ft elevation - 53 min) Andermaal heel mooie uitzichten. Ik krijg één keer puddingknieën, want het paadje naar het uitkijkpunt is heel smal. Los daarvan een leuk en knap tussendoortje.
Grand Staircase-Escalante National Monument - Toadstool Hoodoos Trail (2.11 mijl - 151 ft elevation - 56 min) Als we uit de auto stappen, slaat de hitte ons in het gezicht. Het is hier heet heet heet! Bovendien lijkt het alsof we op een andere planeet beland zijn. Een geologisch pareltje schildert de rotsen in rood en wit en zotte (paddenstoel)vormen. Ik moet synoniemen van knap opzoeken, want ook dit keer: waw! Nog nooit zoiets gezien!
Grand Staircase-Escalante National Monument - The Nautilus (1.7 mijl - 56 ft elevation - 38 min) Een korte wandeling die fantastische reviews krijgt. Ofwel T en ik zijn zo verwend dat onze standaard belachelijk hoog is, ofwel het is overroepen. Je loopt over een zandweg naar een oorschelpvormige rots. Daar ben je op dertig seconden door en dan loop je terug. Op een andere locatie zou dit ongetwijfeld een hit zijn, maar hier vinden we het tegenvallen. Je kan het skippen wat ons betreft.
Time flies when you're having fun. En de tijd is ook een raar ding. Uit eigen ervaring weet ik dat het uur twee keer per jaar verandert en soms ook als je uit een vliegtuig stapt. Maar Utah ligt in een andere tijdzone dan Arizona. Na onze laatste wandelstop zegt de GPS dat we vroeger aankomen op onze bestemming dan het huidige uur.
'Dat is straf,' zeg ik. 'Nu zijn we opeens te vroeg aan ons huisje.' Om dat te vermijden, moeten we stoppen voor een ijsje. Hopelijk knallen we nog een paar keer door de tijdzone!
En zo belanden we aan het derde en laatste deel van onze vakantie. Op naar een volgende bladzijde in ons avontuur: Page. Grand Canyon, here we come!
x
V
P.S.: Merci aan Wham voor jeugdsentiment dat past bij droomvakanties.
Comments