T en ik zijn zoals erwtjes en worteltjes - of beter: zoals friet met mayonaise, want ik ben niet zot van poten en aarten. We passen prima bij elkaar, maar af en toe wil een mens wat verandering. Het was dus hoog tijd voor een extra man in ons gezin. We overwogen het al een tijdje, maar hadden toch de nodige bedenkingen: hoe moet het dan als we met twee op vakantie willen? Wat als we terug naar België gaan? Ik hield de boot al maanden af, maar T drong aan. Hij vond het zielig voor mij - en eerlijk gezegd miste vooral hij een speelmaatje voor 's avonds. Voor de dirty minds: uiteraard heb ik het over een hond.
Mijn hart ligt in diggelen sinds ik onze twee viervoeters in België moest achterlaten in de - fantastische! - handen van een collega van T. Ze doen het goed daar, de mannekes. Rotverwend worden ze, en zo hoort het ook, dus ik ben blij voor hen.
Het afgelopen jaar was druk, we woonden op een appartement en er was geen tijd of ruimte voor een hond. Dat is intussen veranderd. Het is nog steeds druk, maar we hebben een huis met tuin en ik ben quasi altijd thuis. Het kan dus, maar een huisdier - zelfs al is het een wandelende tak - is een grote beslissing en een gigantische verantwoordelijkheid. Ik wilde het wel, maar het ging niet. Godzijdank voor divine intervention, want een Amerikaanse collega van T vertelde dat hij een gastgezin voor zijn hond zocht (het hoe en waarom zijn zaken). Gisteren maakte ik kennis met het beestje en het is een schatje. Hij woont bij ons en gaat terug naar zijn eigenaar als we op vakantie of naar België gaan. Prima regeling! De kosmos is terug in balans gezien een Belgische collega onze honden heeft opgenomen en wij nu - ongeveer - hetzelfde doen voor een Amerikaanse collega.
Het hondje heeft al twee lange wandelingen en een tamelijk rustige nacht achter de rug. T en ik zijn allebei tot over onze oren verliefd, een beetje op elkaar en vooral op het beestje. Er is maar één probleem: zijn naam. Hij heet Rex. Daarvan ben ik sowieso niet zot, maar op zijn Amerikaans is dat Wrex en that's a bridge too far for me. We zoeken dus naar alternatieven. Paljaske en Ziggy zijn kanshebbers, maar Milleke, Monneke of Tuur zijn - wat mij betreft - ook kansmakers. Het manneke zelf zal het wel in ons oor fluisteren als hij zover is. Tot dan fluit ik als hij moet komen, en dat begint al aardig te lukken.
T en ik, wij zijn zoals frietjes met mayonaise. Ziggy Paljaske is de curryworst speciaal die de combinatie perfect maakt.
Prettige feestdagen!
x
V
Comments