TBC

Het is weer van dattum: Bibi heeft het wubbe! T vindt het een grappig verhaal, maar ik vreet bonen terwijl ik op mijn paard zit en over schuttingtaal spring.

Als je mijn blog volgt, weet je dat ik substitute teacher wil worden. Begin maart werd me op het hart gedrukt dat dat een korte en simpele procedure is - niet dus. Ik moet o.a. een negatieve TBC-test voorleggen. Hier is hoe dat tot nu toe verlopen is (in raging bullet points).

• De organisatie voor substitute teaching informeert me dat ik een TBC-test moet laten doen. Ik kan dit, betalend, door een willekeurige dokter laten doen of gratis via een aantal klinieken waarmee zij samenwerken.

• Ik ken intussen het klappen van de zweep, dus ik vraag of ik eender welke medische instelling mag kiezen. Ze bevestigen. Ik vraag of het ook in Georgia mag zijn (ik wil substitute worden in South Carolina). Ze zeggen dat ze denken van wel. Ik concludeer: ik speel op zeker en ga naar een door hen goedgekeurde clinic (ook al is dit ver rijden).

• Ik regel met T dat ik Stinky een dagje kan hebben. We hebben namelijk maar één auto (waarmee T naar het werk rijdt). T carpoolt met een collega, probleem opgelost.

• Ik telefoneer de clinic een dag op voorhand om een afspraak te maken. De receptioniste zegt me dat dit niet nodig is. Ik vraag of ik de volgende dag (vorige week donderdag) mag langskomen. De receptioniste zegt dat ze elke dag TBC-checks doen, behalve op donderdag tussen 8u en 15u. Ik vraag tot hoe laat de clinic open is. Ze zegt tot 17u. Ik vraag haar of ik donderdag tussen 15u en 17u kan langskomen voor de test. Ze zegt dat het elke dag kan, behalve op donderdag tussen 8u en 15u. Ik vraag opnieuw of ik dan, zonder afspraak, kan langskomen op donderdag na 15u. Ze bevestigt.

• Donderdag rijd ik naar Aiken om een document te laten invullen bij de substitute organisatie (dat mag ik niet zelf, want er moet een getuige bij zijn en dat mag T niet zijn, want hij is geen Amerikaan). Het formulier wordt ingevuld en de mevrouw geeft me de papieren voor de TBC-test. Ze zegt dat ik die ter plaatse moet laten invullen door de verpleegster. Ik mag 's avonds een foto van het document doorsturen naar haar en dan is het in orde. Ik bedank haar. Om 15u rijd ik naar de clinic.

• Als ik daar aankom, zeggen ze dat ze geen TBC-checks doen op donderdag. Ik zeg dat mij verteld is dat ze het niet doen tussen 8u en 15u, maar dat ik daarna mocht komen. De vrouw aan de balie zegt dat het 'miscommunicatie' is. (Ik wil gillen dat het misinformatie is, maar de dame in kwestie kan er niks aan doen, dus ik laat het zo.) Er zijn dus geen TBC-checks op donderdag. Maar geen probleem, ik mag de volgende dag terugkomen.

• Ik baal, slik mijn frustratie door en probeer naar huis te rijden (wat mislukt, maar dat weet je al).

• T heeft Stinky nodig op vrijdag. Hij stelt voor dat ik hem van en naar het werk breng. Ik zeg dat dat niet nodig is. Als hij volgende week een dag kan thuiswerken, is het even goed.

• Ik laat het los en geniet van een paar zorgeloze dagen.

• Een week later (gisteren) contacteer ik een andere goedgekeurde clinic (dichterbij huis, want naar Aiken rijden doe ik liever niet meer). Ik vraag hen of ik vrijdag (vandaag) kan langskomen voor een TBC-check.

• Ze bevestigen en zeggen dat ik (zonder afspraak) kan langskomen tussen 8u en 15u.

• Ik vraag of ze ter plaatse het document zullen invullen. Ze bevestigen.

• T regelt dat hij kan thuiswerken op vrijdag.

• Vanochtend rijd ik naar de clinic. Ik ga naar de balie en geef de in te vullen papieren af. De receptioniste zegt dat ze deze niet nodig heeft. De verpleegster zal ze invullen na mijn injectie. Zelf moet ik wel drie formulieren invullen.

• Ik doe het papierwerk en wacht een kwartier. Dan komt de verpleegster me halen.

• De verpleegster zet me op de weegschaal en meet mijn bloeddruk. Ik geef haar de in te vullen formulieren. Ze zegt dat ze deze na de injectie zal invullen.

• Ze geeft een injectie in mijn arm en zegt dat ik maandag moet terugkomen.

• Verbaasd kijk ik haar aan en vraag waarom.

• Ze legt uit dat ze maandag pas kan zien of mijn huid al dan niet reageert op TBC.

• Ik zeg dat ik maandagmorgen vertrek naar Europa.

• Ze zegt dat dit niet gaat. Ik moet maandag terugkomen naar de clinic om de papieren te laten invullen.

• Ik raap mijn onderlip op (die was opengevallen tot op de grond) en zeg dat ik om 8u een shuttlebus richting Atlanta airport geboekt heb.

• Ze vraagt of ik een bus later kan nemen. Ik zeg haar van niet. Het vliegtuig wacht niet op mij ...

• Ik vraag of ik het formulier in België door een dokter mag laten invullen. Ze zegt dat dit niet gaat.

• Ik stel voor dat zij het formulier voor me invult en dat ik een statement van een Belgische dokter zal meebrengen. Ze zegt dat dit niet gaat.

• Ze vraagt wanneer ik terugkom. Ik antwoord 25 mei.

• Ze zegt dat dat te laat is en dat ik echt maandag moet komen, want dat ze dan het papier moet invullen.

• Ik slik een boel vloekwoorden en een 'bless your heart' weg, verberg mijn opgestoken middenvinger achter mijn rug en zeg dat ik mijn vluchten niet kan omboeken of annuleren.

• Ze zegt dat ik in dat geval een nieuwe voucher moet vragen en moet terugkomen na 25 mei. Dan zal ze de test opnieuw doen.

• Ik verlaat de clinic, stap in Stinky en staar een aantal minuten voor me uit. Ik vraag me af of ik moet lachen, vloeken of huilen. Ik beslis geen van allen te doen en rijd naar de supermarkt voor boodschappen.

• In Walmart bekijk ik voor de eerste keer de wapens met enige interesse. Ik besluit in plaats daarvan koekjes en cake te kopen en zo mijn frustratie weg te werken ...

Emigreren loopt niet altijd van een leien dakje. Het is sowieso slecht voor de lijn. Werken als substitute zal niet meer voor dit schooljaar zijn (de grote vakantie begint hier op 8 juni).

En verder: TBC, hopelijk zonder TBC (to be continued zonder tuberculose dus).

x

V