+ of -?

Na twintig minuten lanterfanten in bed vond ik de moed om eruit te komen. Dat dat zo lang duurde, is omdat het ijskoud is in huis. 's Nachts zetten we de verwarming af en quasi altijd de ramen open. Die bleven de afgelopen week dicht, want gisteren kwam de temperatuur amper boven het vriespunt en dinsdag heeft het zelfs gesneeuwd.

'Wat is die witte troep die uit de lucht valt?' mopperde ik.

'We moeten verhuizen naar een warm land,' antwoordde T.

Ik was het onmiddellijk met hem eens en vraag me af hoe we ooit terug aan het Belgische klimaat zullen wennen. Ondanks de vrieskou is de lucht stralend blauw en schijnt de zon.

Onze pa vindt dat ik niet moet klagen, want ik had gezeurd over niet willen schilderen en daarvoor is het momenteel echt te koud. 'Verwend nest, 't is ook nooit goe,' fluisterde hij in mijn oor en hij trok zijn deugniet-gezicht. Samenzweerderig grijnsde ik op dezelfde manier terug en kroop in de zetel met een boek. Ideaal bij dit weer. De week is nog niet voorbij en ik las er al vijf. Vier daarvan waren mijn 'concurrenten' voor De Leesjury en twee daarvan vond ik echt goed. Nondejuutjes! Ik had liever gehad dat ze snert waren, maar als ik nu win, is het echt wel verdiend. Het zal afhangen van welk genre de juryleden het liefst lezen. Uiteindelijk is het zoals kiezen tussen zeepaardjes of zonnebloemen. Allebei fantastisch en niet te vergelijken. On verra ...

Om bij het onderwerp te blijven: het koude weer is dus zowel positief als negatief.

Ik kwam uit bed, deed mijn pantoffels aan en pas na tien stappen had ik door dat ze aan de verkeerde voet zaten. 'Wordt het zo'n dag?' dacht ik, want mensen die goed zijn met woorden zijn erg klunzig en bijgevolg soms ongewild zelfdestructief. Of misschien is dat enkel op mij van toepassing. Ik ben soms gevaarlijk onhandig en andere dagen imiteert mijn lijf ongewild scènes uit slapstick komedies.

Dat kan pijnlijk en dus negatief zijn, maar het motiveert me om ook vandaag te bingelezen en dat is weer positief. (Kantbemerking: Is het voltooid deelwoord van bingelezen eigenlijk bingegelezen?) Of mijn geweten me nog een dag zal toestaan om te marathonlezen weet ik nog niet. Hopelijk staat het op een laag pitje o.w.v. de koude temperaturen.

Primeur: ik ben in blijde verwachting! Van Groot Nieuws. Goed nieuws waarvan ik blij word en het gevoel krijg dat de wereld aan mijn voeten ligt en klaar is om veroverd te worden. Positief dekt bijgevolg niet de lading. Supercalifragilisticexpialidocious komt in de buurt. Negatief nieuws: ik kreeg van verscheidene mensen berichtjes dat de Oranjeman compleet doordraaft en de vraag of dat me ongerust maakt. Ik kijk al jaren geen nieuws meer omdat ik daar niet vrolijk van word en omdat ik er toch niets aan kan veranderen (tenzij op mijn eigen kleine manier door boeken te schrijven waardoor mensen gaan nadenken en door positieve energie rond te strooien). Nadat ik T gisterennamiddag had afgezet op de luchthaven, besliste ik om mezelf te updaten en een paar afleveringen van 'De Oranjeman & zijn Ongelooflijke Oenen' te kijken. Na een halve Hitlergroet at ik een half pak chips, na een scheldpartij op een vrouwelijke (hoera!) bisschop (of zoiets) volgde vanille-ijs met korreltjes. Toen besliste mijn maag dat mijn nieuws-quotum bereikt was voor minstens een seizoen. Zoveel negativiteit heb ik niet nodig, laat staan op dagelijkse basis. Ik ga dus terug naar de beste manier om om te gaan met ongewenst gedrag (ideaal bij kleuters, pubers en politici): negeren tot het echt niet anders kan. De opperhotemetoot en kornuiten maken - gelukkig - geen deel uit van mijn circle of influence dus laten we elkaar met rust. Ik trek me terug in Lalaland - a state named Denial ...

Het onderwerp van deze blog is eigenlijk pantoffels, dus beland ik alsnog bij Terzake. Al jarenlang koop ik - met veel trots - de ergst mogelijke bommasloefen die er zijn. Nepleren, met een knetser en een mini-sleehakske voor mij en carreaukes met wollen voering voor T. Die vind je op elke markt in België, maar hier niet. Na twee jaar waren onze pantoffels versleten en ging ik op jacht naar nieuwe. Wintercrocs is hier de meest voor de hand liggende oplossing, maar ik amputeer nog liever mijn voeten. Daarom kocht ik de goedkope versie van de tweedst mottigste schoen aller tijden: Uggs.

Negatief: ze zijn lelijk en in tegenstelling tot mijn bommasloefen hebben ze geen karakter, dus komen ze er niet mee weg.

Positief: ze zijn warm, dus voldoen ze aan het belangrijkste criterium.

Bijgevolg belandden ze in mijn winkelkarretje. Warme voeten zijn een must, want met koude voeten ben ik niet te genieten. Bovendien is T in Europa en kan hij niet dienen als voetverwarmer in bed en met ijsvoeten val ik onmogelijk in slaap.

Ik dacht dat daarmee mijn sloefissues opgelost waren, maar ugh ... Een week draag ik die krengen nu. Warme voeten heb ik, maar minstens tien keer per dag word ik gezapt. De loeders veranderen mij in een geladen projectiel en alles wat ik aanraak, begroet me met een electroshock (hoe ik daarover denk, kan je lezen in Eindspel). Bijgevolg durf ik niets meer aanraken. Zelfs T kussen werd een risico, want het knetterde letterlijk tussen ons/onze lippen. Gisteren vouwde ik de was op. Ik schudde met een badhanddoek en daaruit vloog een door-ons-moe-gebreide-wollen-sok die uiteraard op mijn hoofd belandde. Tot zover is dat nog mijn normale leven. Wat niet normaal is: de sok en mijn haar waren zo statisch geladen dat het ding aan de zijkant van mijn hoofd bleef plakken. Geen idee of dat positief of negatief is ...

Zelf kies ik ervoor om positief geladen te zijn, want dat maakt het leven een pak aangenamer. Het is een potentieel gevaarlijke dag omwille van het binnenstebuiten-achterstevoren-met-de-verkeerde-pantoffel-uit-het-bed-gestapte begin. Het is zo koud dat ik mijn shockerende pantoffels wel moet dragen en dus zo weinig mogelijk moet aanraken. Het logische gevolg is dat er maar één ding opzit: mezelf in de zetel terugtrekken met een boek. Misschien twee. Dat is geen luiheid. Ik ben auteur, dus dat is research. Bovendien straal ik zo positieve energie uit die de negativiteit in Lalaland reduceert. Die redenering klopt als een bus, dus mijn geweten staat schaakmat.

Wat is het leven toch mooi! Vooral op dagen dat je met de verkeerde sloef uit bed stapt.

x

V