27 januari

27 januari is niet zomaar een dag voor mij. Het is een dag waarop - zonder dat ik het plan - levensveranderende gebeurtenissen plaatsvinden. Soms leuk, soms minder leuk, maar steeds met een grote impact.

Op 27 januari 1985 werd mijn zusje geboren. Dat was voor mij niet nodig. Ik had al een (oudere) zus, waarmee ik zalig kon spelen en nog beter kon ruziën. Mijn ouders hadden me op voorhand geen toestemming gevraagd - stel je voor! - en als er toch een derde kind moest komen, wilde ik een broertje. Helaas, het was een meisje en mijn leven was nooit meer hetzelfde.

Iedereen werd direct betoverd door de charmes, intelligentie en schoonheid van dat nieuwe zusje. Iedereen, behalve ik. Het eerste decennium beschouwde ik haar als mijn concurrente. En het viel niet mee om te concurreren met zo'n zusje dat alles beter kan en doet.

Gelukkig is dat zusje intussen één van mijn beste vriendinnen. She really gets me en dat is tamelijk uitzonderlijk in mijn geval. Ik zie haar enorm graag - en dat zal enkel toenemen als ze eindelijk ook eens grijs wordt en rimpels krijgt. Want het blijft natuurlijk irritant, zo'n acht jaar jongere, betere versie van jezelf.

Op 27 januari 2014 verloor ik mijn papa - tevens mijn mentor, vriend en held. Mijn vader was een self made man, een harde werker en een verhalenverteller (niemand kon zo mooi overdrijven als hij). Hij was altijd in de weer. Houthakken was één van zijn bezigheden, want waarom betalen voor gas als er gratis hout in het bos ligt?

Negen jaar geleden ontmoette hij echter een houtblok dat te zwaar was. Het blok viel op de grond en mijn vader viel ernaast. Einde verhaal. C'est la vie.

Gelukkig ben ik zo'n naïef iemand die niet gelooft in goden, maar wel in andere dingen. Zo weet ik zeker dat mijn papa altijd bij mij is. We babbelen nog steeds wat af, hij en ik. Ik krijg wel vaker gelijk sinds hij dood is, maar niet altijd. Hij zet me nog regelmatig met mijn voetjes op de grond als ik weer eens ga zweven. En hij lacht me uit als ik zwelg in zelfmedelijden.

Soms mis ik hem enorm, maar dat duurt nooit lang. Hij laat me altijd instant weten dat hij er nog is. En hij gaat mee naar de VS - een geruststellende gedachte.

Op 27 januari 2023 slaap ik voor de laatste keer in België voor ik verhuis naar de VS. Een nieuw leven wacht op mij. Zonder mijn familie, zonder mijn vrienden, zonder mijn collega's, zonder mijn leerlingen. Over een paar jaar zal ik je vertellen hoe groot de impact hiervan zal zijn. Dat weet ik nu nog niet. Ik weet wel dat 27 januari een dag is van verandering. De start van een nieuwe fase in mijn leven.

Voor nu: een gelukkige verjaardag voor het zusje! Een warme knuffel voor mijn papa. En voor jullie: wees voorzichtig, maar niet bang. Levensveranderende gebeurtenissen zijn onvoorspelbaar, overrompelend en beangstigend, maar ze maken het leven de moeite waard.

x

V